LAMATUMBÁ
Entrevista para la revista-magazine DOT
Abril y mayo 2008
Número 18
Batería mortal de preguntas incómodas al tun tun
¿Utilizar el gallego en vuestras canciones os ha cerrado muchas puertas?
Para nada cremos iso. O galego é o noso xeito de expresión, e fóra de Galicia así se entende e se respeta moito. A xente recibe moi favorablemente a aposta por transmitir nosas ideas no idioma da nosa aterra.
Está bien. Démosle la vuelta entonces a la tortilla. Si no se cierran entonces quizás se os abran más las puertas, ya que teniendo en cuenta las subvenciones y programas que desde la Xunta se hacen para apoyar a los artistas que utilizan el gallego en sus representaciones artísticas y sabiendo que son una minoría la que opta por hacer canciones en gallego ¿No lo tenéis más fácil aquí en vuestra tierra?
En contra do que nun principio parece, en Galicia existen moitos grupos que se expresan en galego,moitos. Ese é para nós o problema: é moi sorprendente que no noso pais destaquen mais os grupos que cantan noutros idiomas que os que o fan en galego, e a calidade é algo que, gracias os sitemas audiovisuais existentes, xa non ten que ver co idioma.
Dende a Xunta sentiuse un gran impulso a favor da cultura, non se pode discutir. A creación da RG Música, concertos e espectáculos na televisión, a ampliación do panorama cultural en toda Galicia.. pero todo o mundo sabe que inda falta moito por camiñar. As subvencións son solo unha pequena axuda, pero a resposta do público solo depende da calidade do teu traballo.
¿Qué papel juega PAI Musica y porqué los elegisteis a ellos?
PAI Música xoga un papel importante para nós. Foi a discográfica que con mayor afinidade cubría as necesidades que demandabamos para a realización deste novo disco. Xente con moita gana de traballo, que demostraron un gran entusiamo pola nosa proposta.. e unhas cuantas churrascadas de por medio foron as causantes da nosa decisión.
Hablarnos de vuestro nuevo disco.
“PARAUGAS UNIVERSAL” é a consecución de moitos anos de traballo e esforzo. Este ano cumplense dez amnos de LAMATUMBÁ e este disco esperamos que sexa o asentamento definitivo no panorama galego e nacional. É unha gran aposta, e temos moitas ganas de comenzar a promoción e a Xira.
Ademais, contra a piratería, en vez de “dar por culo” co canon, nós preferimos apostar por unha política de prezos populares. Na negociación desde disco, como xa se fixera no “Londong Calling”, decidimos renunciar a “royalties” a cambio de garantizar un excelente precio de distribución.
¿Cómo conseguísteis grabar el primero? ¿En qué punto surge esa posibilidad? Y ahora que han pasado 2 años decídnos, ¿Cómo véis pasado el tiempo ese primer álbum?
Cando “Lume (para que saia o sol)” se grabou a banda xa levaba sete anos de traballo. Tiñamos moitas ganas de grabar un producto de calidade, e como ese tempo comezabamos a tocar bastnate, destinamos parte de ese diñeiro á producción de ese disco. Foi unha aposta clara pola autoproducción para lograr xurdir no mercado discografico, e mais de 5000 copias vendidas creemos que unha cifra moi positiva. Permitiunos xirar durante tres anos percorrendo toda España e algún de fora tamén, e o resultado de todo eso foi o xurdir de este novo traballo.
¿Cada concierto es una fiesta?
Eso é marca da casa!! O noso é que non vale para!! E eso intentamos cando subimos a un escenario. Gustanos a festa, bailar e disfrutar a tope do que facemos, poruqe a música é o que mais amamos e mais nos fai disfrutar, como a xente que ven ós concertos. Coa camiseta seca, “no se vale salir!!” de un concerto de LAMATUMBÁ.
¿Cómo está la escena musical en Ourense para que salgan tan pocos músicos con buenas oportunidades de sus calles?
Pois non moi ben, a verdade. Poucos centros de formación, poucos lugares onde os grupos poidan darse a coñecer, expoñer as suas ideas e formarse no escenario, conseguir un local de ensaio é algo bastante creativo… e así con todo.
O problema é grande, pero tampouco se pode ser tremendos. Ourense ten unha gran cantidade de bos músicos, pero moitos de eles, fora. De formación clásica a montón, facendo Jazz moitos tamén, de Folk moitos.. Oportunidades si que as hai, pero todas fora, e ese é un dos principales problemas. O truco disque é traballar sen descanso e nunca ter medo a sair se un se quere formar a conciencia. Tempo de regresar a terriña sempre hai!
Lo de las etiquetas musicales es injusto y repetitivo, sólo preguntaros ¿Os sentís identificados con el ska y el reggae?
Si e non. Son dous estilos que nos gustan moito, o igual que outros estilos moi divrsos. Son 10, e cada un cos seus gustos: clasico, jazz, latino, verbenas cas duas orquestas, o Fol., o chiki-chiki….!!
O que pode sir un ensaio é impredecible, e etiquetar a nosa música é bastante dificl. Festa para o século XXI, para aledar o corazón e afondar nas conciencias.
Sois de los pocos que no se esconden cuando se trata de tratar cualquier tema social ¿De dónde os viene ese impulso ácido en vuestras letras?
O que contamos son verdades coma puños. Estan ahí, e creemos que debemos de contalo e berrar contra todo aquello que este mal. Pero tamén creemos que todo ten solución, e por eso o que facemos nos sale como nos sale!!
Vuestros temas son alegres y festivos ¿No son más difíciles de escribir que los temas tristes? Se suele decir eso, ¿no?
Que va! A nós salennos así, é a verdade! O que nos gusta é facer festa. Tamén se poden contar historias tristes mentres se moven os pés.
¿Cuántos sois sobre el escenario? ¿No se complica todo mucho con una formación tan grande: ensayos, grabaciones, conciertos,...?
9 cara o público e un técnico de monitores. Si é certo que é moi dificil compaginar horarios e traballos, pero vaise consenguindo. Todalas semanas ensaiamos, e co ordenador grabamos e levamos o ensaio para casa.. un pouquiño á carta! Sobre o escenario é tamén bastante dificil, pero entendémonos ben, e tamén se traballa un puquiño eso nos ensaios.
¿Cómo se formó la banda?
Como xa dixemos antes, este ano faise o decimo aniversario do grupo. Xurdiu dun grupo de amigos do instituto das Lagoas, con moitas ganas de facer festa e berrar polo malo e polo bo… moitos amigos ós que darlles as gracias por axudar e seguir axudando neste noso camiño.
¿Vivís de la música o os dedicáis a otras cosas aparte del grupo?
Eso quedanos algo lonxe!! Algún de nós si o fai, dando clases, tocando ou en algo similar. Outros compaginan outros traballos, xefes mais e menos enrollados, en fin.. cada un cunha historia.
*****
Vigo, martes 11 de marzo de 2008
Samuel Leví
www.myspace.com/samuelevi
http://www.samuellevi.blogspot.com/
0 comentarios:
Publicar un comentario